Νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Journal of Clinical Oncology αναφέρεται στην επιτυχή αναλγητική δράση του βελονισμού σε ασθενείς που λάμβαναν αγωγή κατά του καρκίνου του μαστού. Η εν λόγω έρευνα, που διενεργήθηκε από επιστήμονες του Ιατρικού Κέντρου του Πανεπιστημίου της Κολούμπια, δεν εξετάζει τις θεραπευτικές παραμέτρους του βελονισμού, αλλά την πιθανή συμβολή του στην ανακούφιση της ασθενούς με καρκίνο του μαστού από τους πόνους των συνήθων ορμονοθεραπειών που υφίστανται.
Οι ορμονοθεραπείες κατά του καρκίνου του μαστού στόχο έχουν να αναστείλουν τη δράση των οιστρογόνων, τα οποία σχετίζονται με την ανάπτυξη καρκίνου στο μαστό. Αυτό συνήθως επιτυγχάνεται είτε μέσω αναστολής της σύνθεσης των οιστρογόνων, είτε μέσω αποτροπής της σύνδεσής τους με τα καρκινικά κύτταρα με την παρεμβολή των επονομαζόμενων «ανταγωνιστών οιστρογόνων».
Η αρωματάση είναι ένα ένζυμο που ενισχύει τον πολλαπλασιασμό των καρκινικών κυττάρων και η αναστολή της δράσης της καθιστά την εξάλειψή των πολύ πιο εύκολη. Ωστόσο, η αγωγή με αναστολείς αρωματάσης επιφέρει και κάποιες δυσάρεστες παρενέργειες: Τουλάχιστον το 50% των γυναικών που λαμβάνουν ορμονοθεραπεία αναστολής αρωματάσης παραπονούνται για μυοσκελετικούς πόνους και δυσκαμψία.
Οι επιστήμονες του Ιατρικού κέντρου της Κολούμπια εφήρμοσαν τεχνικές βελονισμού σε ασθενείς που παραπονούνταν για μυϊκά άλγη εξαιτίας της ορμονοθεραπείας και παρατήρησαν πως υπήρχαν μακροπρόθεσμα οφέλη, που περιλάμβαναν υποχώρηση του πόνου έως και 70% καθώς και γενικότερη βελτίωση της λειτουργικότητας του μυοσκελετικού συστήματος. Επίσης 20% των ασθενών που έκαναν βελονισμό, σταμάτησαν τα παυσίπονα.
Για να επιβεβαιωθεί πως τα αποτελέσματα αυτά προήλθαν όντως από την εφαρμογή βελονισμού και όχι από δυνάμεις αυθυποβολής, οι επιστήμονες διενήργησαν παράλληλα μία αντίστοιχη έρευνα σε ασθενείς με όμοια προβλήματα, στους οποίους, όμως, εφάρμοσαν κίβδηλο βελονισμό (όπως στις επονομαζόμενες αγωγές placebo). Ωστόσο, κανείς από τους εν λόγω ασθενείς δεν αναφέρθηκε σε μείωση των πόνων ή γενικότερη βελτίωση της φυσικής του κατάστασης.
Ο Βελονισμός και η αποτελεσματικότητά του αποτελούσε, και αποτελεί ακόμα, αιτία προστριβών και εντάσεων στον ιατρικό κόσμο. Ωστόσο, η ευρύτερη χρήση του τα τελευταία χρόνια έχει πείσει την πλειονότητα των επιστημόνων πως μπορεί να αποτελέσει ένα εξαιρετικό συμπλήρωμα στην αγωγή ενός ασθενή, κυρίως για την καταπολέμηση του έντονου σωματικού πόνου. Μολονότι δεν έχει ακόμη διευκρινιστεί πλήρως με ποιον ακριβώς τρόπο λειτουργεί (πιθανολογείται πως συμβάλλει στην απελευθέρωση ενδορφινών που δρουν ως αναλγητικά και αντιφλεγμονώδη), μελέτες σαν και αυτή στην οποία αναφερθήκαμε αυξάνουν τη δημοτικότητά του στους ιατρικούς κύκλους.
Ο βελονισμός είναι μια τεχνική με πολλές παραλλαγές, αλλά συνίσταται κυρίως στην εισαγωγή λεπτών βελονών σε συγκεκριμένα σημεία του σώματος. Στα μέσα της δεκαετίας του 1990, η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας αναγνώρισε πως ο βελονισμός μπορεί να χρησιμοποιηθεί αποτελεσματικά σε αγωγές κατά 104 παθήσεων. Σχετικές μελέτες συμπέραναν πως ο βελονισμός είναι σε θέση να απαλύνει μετεγχειρητικούς πόνους και να συμβάλλει στην υποχώρηση της ναυτίας και της τάσης για έμετο που προκαλούν αντικαρκινικές αγωγές χημειοθεραπείας.
Είναι, ωστόσο, κατάλληλο να αναφερθούμε και στις, ομολογουμένως σπάνιες, αλλά πιθανές παρενέργειες του βελονισμού: πόνος, κνησμός ή μούδιασμα είναι οι συνηθέστερες, ενώ η κατάλληλη αποστείρωση των βελονών μηδενίζει τον κίνδυνο μολύνσεων. Ο παράγοντας που καθορίζει τις περισσότερες φορές το αν υπάρχουν παρενέργειες ή όχι καθώς και την αποτελεσματικότητα της θεραπείας είναι η εμπειρία και η ικανότητα του βελονιστή. Η προσεκτική επιλογή, λοιπόν, μετά από εμβριθή σχετική ενημέρωση, μπορεί να αποδειχτεί εξαιρετικά σημαντική.
