Η ιατρική επιστήμη, που κατ’ ευφημισμό θέλει να είναι η έρευνα για νέες θεραπείες, καταδυναστεύεται από τις διάφορες «αυθεντίες» που είναι μέλη των επιστημονικών ιδρυμάτων και οι οποίοι αντιτίθενται σε κάθε αληθινή πρόοδο , καταπιέζοντας κάθε πρωτότυπη ιδέα. Και ο πιο καταπιεστικός, πιο αντιδραστικός και πιο δυσανεκτικός τομέας της διεθνούς ιατρικής βιομηχανίας, είναι αδιαμφισβήτητα αυτός που έχει να κάνει με τον καρκίνο.
Οι λόγοι είναι προφανείς και για τους πιο αφελείς από εμάς, τους απλούς θνητούς, καρκινοπαθείς ή μη: έχουμε να κάνουμε με μια διαπλοκή οικονομικών συμφερόντων, εξαιτίας του υπέρογκου τζίρου που προέρχεται από τη διεθνή φαρμακοβιομηχανία . Το ενδιαφέρον όλων των διαπλεκομένων είναι να συνεχίσει πάση θυσία η παραγωγή και η κατανάλωση φαρμακολογικών «λύσεων» για τον καρκίνο, ανεξάρτητα από την πλατιά αμφισβητούμενη αποτελεσματικότητά τους.
Γιατί εκτός από τα πρωτεία του λιγότερου ανεκτικού ιατρικού κλάδου, η σύγχρονη βιομηχανία του καρκίνου κατέχει και τα πρωτεία του λιγότερου επιτυχημένου κλάδου που έχει υπάρξει ποτέ!
Το τραγικό δε είναι, ότι ακόμη και αν , κατά τύχη , η παγκόσμια βιομηχανία του καρκίνου «πέσει» κάποια μέρα πάνω σε μια πραγματικά αποτελεσματική θεραπεία , πολύ αμφιβάλλω αν ποτέ θα μπορέσουμε καν να το μάθουμε! Γιατί απλά, κάθε ανακάλυψη και δημοσίευση μιας πιθανής αποτελεσματικής θεραπείας, θα κινδύνευε να στείλει στην «ανεργία» τους πολυπληθείς υπαλλήλους της βιομηχανίας του καρκίνου.
Δισεκατομμύρια δολάρια επενδύονται στην έρευνα για τον καρκίνο αλλά οι «λύσεις» του προβλήματος, επίσημα μας διαφεύγουν συστηματικά. Αντίθετα, τις τελευταίες δεκαετίες, το συνολικό ποσοστό θανάτων από την ασθένεια αυτή, αυξάνει σταθερά. Η ψεύτικη λύση της χημειοθεραπείας δεν «δουλεύει» και ποτέ δεν «δούλεψε» για τους καρκίνους, που σκοτώνουν 9 στους 10 ασθενείς. Ακόμη και αυτοί που χαρακτηρίζονται ως «θεραπευμένοι» μετά από τη χημειοθεραπεία, πεθαίνουν λίγο αργότερα, από ένα άλλο καρκίνο, που αναπτύσσουν κάπου αλλού. Το ιατρικό κατεστημένο έχει «κολλήσει» στην εφαρμογή ακτινοβολίας και τοξικών χημικών σκευασμάτων, παρά το γεγονός ότι υπάρχει πια γενικευμένη η αντίληψη ότι αυτές οι προσεγγίσεις «δεν πιάνουν» . Όλο και περισσότεροι ασθενείς επιλέγουν να πεθάνουν στο σπίτι, ήσυχα και με αξιοπρέπεια, παρά να διαλυθούν μέχρι θανάτου μέσα σ’ένα νοσοκομείο, από την ταλαιπωρία και τον πόνο που επιφέρουν αυτές οι ψευτοθεραπείες...
Ποιοι είναι λοιπόν αυτοί που επωφελούνται από τη καλοστημένη αυτή βιομηχανία του καρκίνου; Είναι μόνο οι γιατροί , οι φαρμακευτικές εταιρίες και οι εταιρίες που κατασκευάζουν τα ακτινοθεραπευτικά μηχανήματα.
Δυστυχώς για μας, η φαρμακοβιομηχανία ελέγχει ακόμη και τα διάφορα ερευνητικά ιδρύματα , που προέρχονται από δωρεές ιδιωτών, επειδή τα χρηματοδοτεί, κατευθύνοντας φυσικά την έρευνα στις κατάλληλες φαρμακολογικές επιλογές. Ε, πώς περιμένετε να πλουτίσει η φαρμακοβιομηχανία, αν έμπαιναν σε εφαρμογή προγράμματα θεραπείας για τον καρκίνο που θα περιελάμβαναν απλά «διαλογισμό και αλλαγή διατροφής»;
Και τώρα έρχεται το πιο τραγικό από όλα: ξέρετε ότι αυτή η βιομηχανία του καρκίνου , που αρνείται επίμονα να διερευνήσει τις πολλά υποσχόμενες εναλλακτικές θεραπείες, προστατεύεται από τον νόμο; Με δυο λόγια, ξέρετε ότι στις περισσότερες χώρες του κόσμου σήμερα, είναι «παράνομο» να προσφέρεις μια ενδεχόμενη θεραπεία για τον καρκίνο;
Οι αρμόδιοι γιατροί επιτρέπεται να συνταγογραφήσουν μόνον τη συμβατική χημειοθεραπεία και ακτινοθεραπεία ή να στείλουν τους ασθενείς για εγχείριση. Οι αρχές καταδιώκουν με ιδιαίτερη προθυμία και χωρίς καθυστέρηση τον καθένα που θα τολμήσει να προτείνει κάποια νέα, μη τοξική και πιθανά αποτελεσματική θεραπεία, ακόμη και αν ο ασθενής επιθυμεί να το δοκιμάσει. Αντιθέτως, οι τοξικές και μη αποτελεσματικές «νόμιμες θεραπείες» προωθούνται , προστατεύονται και ευλογούνται από το νόμο.
Οι εναλλακτικές προσεγγίσεις συλλήβδην κατασυκοφαντούνται ως «τσαρλατανισμοί» ,από την επίσημη ιατρική , με τη συνοδεία και το ύποπτο σιγοντάρισμα εκ μέρους της μεγαλύτερης μερίδας του τύπου και των ΜΜΕ.
Επιτέλους, πότε θα ξυπνήσουμε , για να αντιδράσουμε ως υπεύθυνοι «άνθρωποι-υποκείμενα- ασθενείς» απέναντι σε όλο αυτό το κωμικοτραγικό σκηνικό; Πότε θα αποφασίσουμε να αναλάβουμε εμείς οι ίδιοι την ευθύνη της επιλογής της θεραπείας μας, της υγείας μας, της ζωής μας; Μήπως… μετά θάνατον;
Η Αποτυχία της Συμβατικής Ιατρικής
H κατεστημένη ιατρική θεωρία διέπεται από μια οιονεί «στρατοκρατική» νοοτροπία. Βλέπει το ανθρώπινο σώμα σαν ένα πεδίο μάχης και την ασθένεια σαν έναν εχθρό που εισβάλλει. Πρόκειται για την ιατρική νοοτροπία που υπήρχε στις αρχές του 20ου αιώνα , όταν οι ασθένειες που ανησυχούσαν περισσότερο τους γιατρούς , προκαλούνταν από τις επίφοβες λοιμώξεις , όπως η φυματίωση, ο τυφοειδής πυρετός, η γρίπη, η πνευμονία, η χολέρα, η σύφιλη κλπ. Η ιατρική επιστήμη είχε , σε μεγάλο βαθμό καταφέρει να «ελέγξει» αυτές τις αρρώστιες , από τα τέλη του 19ου αιώνα, έχοντας , παρόλα αυτά πέσει σε δυο μεγάλα θεμελιώδη λάθη, που έκτοτε την ακολουθούν.
Το πρώτο λάθος ήταν το συμπέρασμα ότι η μείωση της θνησιμότητας από αυτές τις ασθένειες υπήρξε το αποτέλεσμα των προσπαθειών των γιατρών. Αντίθετα, η αλήθεια είναι ότι η μείωση της θνησιμότητας από τις προαναφερθείσες μολυσματικές ασθένειες ,ήταν περισσότερο αποτέλεσμα της καλύτερης υδροδότησης, της καλύτερης διατροφής και της καλύτερης γενικά διαβίωσης για ένα μεγάλο ποσοστό πληθυσμού. Όποιος θέλει να ασχοληθεί με την ιστορία της ιατρικής, μπορεί να παρακολουθήσει τα αρχειακά εκείνα δεδομένα που δείχνουν ξεκάθαρα ότι το ποσοστό θνησιμότητας από τις μολυσματικές ασθένειες , είχε κατέβει ήδη πολύ καιρό πριν να αρχίσει η χρήση των αντιβιοτικών και των εμβολίων.
Το δεύτερο θεμελιώδες λάθος ήταν η «στρατοκρατική» ιατρική αντίληψη , που προσδοκούσε την «ανακάλυψη» του μαγικού χαπιού, που σαν ένα είδος βιολογικού όπλου , θα διέλυε τον παθογόνο στρατό της ασθένειας , που είχε «επιτεθεί», στον οργανισμό του πάσχοντος. Ξεκινώντας από αυτή την αντίληψη , η κατεστημένη ιατρική επιμένει να προσπαθεί ακόμη και σήμερα να αντιγράψει αυτό το μοντέλο, που φαίνεται ότι λειτούργησε έναν αιώνα πριν, σε σχέση με τις μολυσματικές ασθένειες και να το εφαρμόσει στον «πόλεμο» κατά του καρκίνου και των άλλων ασθενειών που απειλούν τη ζωή. Τραγικό λάθος, καθότι οι σύγχρονες «θανατηφόρες» ασθένειες λειτουργούν με ολότελα διαφορετικό τρόπο από ο, τι οι παλιές μολυσματικές.
Για παράδειγμα, ο λόγος που οι άνθρωποι σήμερα αναπτύσσουν καρδιακά νοσήματα, είναι επειδή τρώνε υπερβολικές ποσότητες ακατάλληλης τροφής και επειδή δεν ασκούνται. Και ο κύριος λόγος , για τον οποίο οι άνθρωποι παθαίνουν καρκίνο(εκτός από τις περιπτώσεις ενός έντονου ψυχικού σοκ απώλειας), είναι ότι τρώνε υπερβολικές ποσότητες ακατάλληλης τροφής και ελάχιστες ποσότητες κατάλληλης τροφής. Με αυτό τον τρόπο, το σώμα τους γεμίζει από τοξικές, καρκινογόνες χημικές ουσίες.
Κι επειδή οι γιατροί δεν είναι αφελείς, για να μην κατανοούν αυτό το απλό γεγονός, το μόνο που μας μένει να υποθέσουμε είναι ότι συνεχίζουν να παραβλέπουν το γεγονός ότι η χημειο- «θεραπεία» αποτυγχάνει συστηματικά να θεραπεύσει τον καρκίνο, επειδή «βολεύονται» με τα κονδύλια που αφειδώς παρέχονται από τις φαρμακοβιομηχανίες για να πειραματίζονται με ολοένα πιο τοξικά χημειο- «θεραπευτικά» παρασκευάσματα.
Η χημειο-«θεραπεία» αποτυγχάνει παταγωδώς και οι γιατροί έχουν φτάσει στο απελπιστικό σημείο να δηλώνουν «ικανοποιημένοι» όταν τα ποσοστά επιβίωσης μετά από τη χημειοθεραπεία φτάσουν να είναι ίσα με τα ποσοστά βιωσιμότητας των ασθενών που… δεν έχουν υποστεί καθόλου παρόμοια αγωγή!
Ποια είναι τα βασικά προβλήματα σε σχέση με τη χημειο-«θεραπεία»;
- Για να «σκοτώσει» τα καρκινικά κύτταρα (που δεν είναι τίποτα άλλο από ανθρώπινα κύτταρα που βρίσκονται σε κατάσταση εκτός ελέγχου), το δηλητήριο πρέπει να είναι τόσο ισχυρό, ώστε αναπόφευκτα προκαλεί μεγάλη ζημιά και στα άλλα , υγιή κύτταρα. Όταν η χημειο-«θεραπεία» δίνεται από το στόμα ή ενδοφλέβια , ολόκληρο το σώμα προσβάλλεται. Όταν σε λίγο καιρό , η χημειο-«θεραπεία» θα «αποτύχει» (πράγμα που συμβαίνει στο 95% των περιπτώσεων), οι γιατροί συνήθως αυξάνουν ακόμη περισσότερο τη δόση ή τη τοξικότητα του φαρμάκου. Το τελικό αποτέλεσμα είναι ότι στην ιερή προσπάθεια να «σκοτωθούν» οι εχθροί (τα καρκινικά κύτταρα), σκοτώνεται παρεμπιπτόντως ο ίδιος ο ασθενής… Γίνονται δηλαδή οι καρκινοπαθείς άθελά τους , τα άμαχα θύματα μιας τζιχάντ που έχει κηρύξει ο γιατρός κατά του καρκίνου, με όπλο τα τοξικά δηλητήρια…
- Ακόμη και στην περίπτωση που η χημειο-«θεραπεία» ή η ακτινοθεραπεία θα «πετύχει», «σκοτώνοντας» κατά τα φαινόμενα, έναν καρκινικό όγκο, ο κίνδυνος επανεμφάνισης είναι , όπως όλοι ξέρουμε, μεγάλος. Αν σκεφτούμε λογικά, βλέπουμε ότι, εφόσον οι εξωτερικές και εσωτερικές συνθήκες που δημιούργησαν αρχικά τον καρκίνο, δεν έχουν αλλάξει, η οποιαδήποτε «θεραπεία» (με χημικά, με ακτινοβολία ή με εγχείρηση), δεν έχει κανένα απολύτως νόημα. Αργά ή γρήγορα, οι ίδιες συνθήκες θα παράξουν το ίδιο αποτέλεσμα, δηλαδή την τρομερή «μετάσταση». Σε τελική ανάλυση, φταίει άραγε ο καρκίνος που επανεμφανίζεται ή απλά ο οργανισμός είναι τρωτός και επιρρεπής στην ανάπτυξη καρκίνου;
Με άλλα λόγια, όταν επανεμφανίζεται ένας καρκίνος, δεν σημαίνει ότι ο γιατρός που είχε εφαρμόσει την όποια συμβατική παρεμβατική «θεραπεία» απέτυχε να σκοτώσει όλα τα καρκινικά κύτταρα. Σημαίνει ότι δεν έχει αλλάξει τίποτα άλλο στο σώμα.
Τι είναι αυτό λοιπόν που υπάρχει μέσα στο σώμα των ανθρώπων και δημιουργεί τον καρκίνο;
Το Δυναμικό της Αυτοθεραπείας
Σίγουρα όχι ο αόρατος «εχθρός» που κυνηγάει η συμβατική θεραπεία. Το αληθινό πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί δεν είναι μια συμμορία κακών κυττάρων που σαμποτάρουν το σώμα .Είναι το ίδιο το αποδυναμωμένο , «τοξινωμένο» σώμα.
Ο καρκίνος αναπτύσσεται όταν ο οργανισμός είναι αδύναμος και άρρωστος και είναι προφανές, ότι , όταν το σώμα είναι άρρωστο, το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται, είναι να το βομβαρδίσουμε επιβαρύνοντάς το με επιπλέον τοξικά χημικά. Το να οδηγείς έναν καρκινοπαθή στη χημειο-«θεραπεία» , είναι σαν να προτείνεις σαν λύση για τον πονοκέφαλο , να πάει να βαρέσει δυνατά το κεφάλι του στον τοίχο! Προς στιγμήν, εξαιτίας του πόνου από το χτύπημα, δεν θα νοιώθει πια τον πονοκέφαλο.
Αξίζει δε να αναρωτηθούμε αν είναι μία απλή σύμπτωση, το γεγονός ότι οι μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες που κατασκευάζουν τα τοξικά χημικά που δημιουργούν τον καρκίνο, είναι οι ίδιες που κατασκευάζουν και τα τοξικά χημικά που πλασάρονται και συνταγογραφούνται ως «θεραπείες» για τον καρκίνο! Το σύστημα του πλουτοπαραγωγικού φαρμακευτικού μηχανισμού είναι έτσι αύταρκες και επανατροφοδοτείται από μόνο του.
Υπάρχει όμως ευτυχώς και ο παράγοντας Χ , ο άσσος στο μανίκι των απλών θνητών πελατών τους. Ο απρόβλεπτος παράγοντας του τρομερού δυναμικού αυτοθεραπείας που διαθέτει ο ανθρώπινος οργανισμός. Τα σώματά μας είναι ικανά να φροντίσουν μόνα τους τον εαυτό τους και αυτό είναι κάτι που οι φαρμακοβιομηχανίες θέλουν να ξεχάσουμε. Λίγοι άνθρωποι βρίσκουν στ’αλήθεια το κουράγιο να πιστέψουν σε αυτό το δυναμικό, παρακάμπτοντας ή άμεσα αμφισβητώντας τους «ειδικούς». Λίγοι αποφασίζουν να πάρουν στα χέρια τους την ευθύνη για τη ζωή και την υγεία τους, παρά να την αφήσουν στα χέρια κάποιων που βλέπουν τη ζωή και τα σώματά μας στο μικροσκόπιο.
Αναρωτιέμαι, αυτοί οι γιατροί που με τόση ευκολία παροτρύνουν τους ασθενείς να ακολουθήσουν την επίπονη και καταστρεπτική οδό της χημειο-«θεραπείας», θα έκαναν το ίδιο, αν επρόκειτο για τον εαυτό τους, ή για τα αγαπημένα τους πρόσωπα;
Θα επέμεναν στην άρνησή τους να διερευνήσουν τις εναλλακτικές μεθόδους, αν επρόκειτο για τον εαυτό τους; Υποψιάζομαι ότι θα άλλαζαν θεαματικά στρατηγική και απόψεις. Θα έτρεχαν πάνω –κάτω σε όλο τον κόσμο να βρούνε την τάδε ή την δείνα θεραπεία από μαντζούνια, βότανα και μανιτάρια που υπόσχεται ανάρρωση…Θα παρακαλούσαν γονατιστοί τους εναλλακτικούς γιατρούς που πριν καταδίκαζαν , να τους βοηθήσουν… Θα απέφευγαν όπως ο διάολος το λιβάνι τα χημικά τοξικά, γιατί κατά βάθος, όλοι ξέρουμε ότι μας βλάπτουν. Θα προσπαθούσαν να αναθεωρήσουν τη ζωή τους και να ανακαλύψουν τις αιτίες που τους προκάλεσαν τον καρκίνο. Εκεί που κρύβονται οι λύσεις του προβλήματος: μέσα τους.
O Καρκίνος δεν είναι ένα Πρόβλημα. Ο Καρκίνος είναι μια Λύση.
Η αλήθεια είναι ότι τα σώματά μας διαθέτουν τεράστια δύναμη, πέρα από ο, τι πιστεύουμε. Στις εννιά από τις δέκα περιπτώσεις προσβολής από κάποια ασθένεια, το σώμα αυτοθεραπεύεται , χωρίς να μας απασχολήσει εξωτερικά με ιδιαίτερα ενοχλητικά συμπτώματα και χωρίς ουδεμία εξωτερική παρέμβαση.
Εάν κανείς φροντίζει σωστά το σώμα του και τον ψυχικό του κόσμο, έχει ελάχιστες πιθανότητες να αρρωστήσει από καρδιά, καρκίνο ή άλλη «θανατηφόρα» ασθένεια.
Ακόμη περισσότερο, όταν κανείς αρρωσταίνει, μπορεί πάντοτε να βοηθήσει τον οργανισμό του να αναρρώσει , αξιοποιώντας τις εσωτερικές θεραπευτικές του δυνάμεις. Μια σημαντική μέθοδος είναι να αλλάξουν οι εσωτερικές και εξωτερικές συνθήκες που είχαν εξασθενήσει τον οργανισμό, όπως η κακή διατροφή, η έλλειψη άσκησης, κλπ. Από τη στιγμή που θα αλλάξουν οι ζημιογόνες συνθήκες, ο καρκίνος παύει να εξαπλώνεται και το σώμα αποκτά σταδιακά τη δύναμη να τον εξαφανίσει.
Αυτό είναι το κλειδί της επιτυχίας κατά του καρκίνου: να μην προσπαθεί κανείς να τον «νικήσει» με εξωτερικά μέσα, αλλά να βοηθήσει το σώμα να ξεπεράσει τον καρκίνο από μέσα.
Υπάρχουν σήμερα πολυάριθμες επιλογές εναλλακτικών θεραπειών για τον καρκίνο. Άλλες είναι απλές και προσιτές οικονομικά, άλλες είναι πολύπλοκες και πανάκριβες. Συχνά, έχουν θεαματικά αποτελέσματα , όταν εφαρμοστούν με συνέπεια , ακόμη και στις πιο σοβαρές περιπτώσεις καρκίνου. Αλλά όλες αυτές οι εναλλακτικές θεραπείες , έχουν δυο κοινά χαρακτηριστικά σημεία. Βοηθούν το ανοσοποιητικό σύστημα να δυναμώσει και αποτοξινώνουν τον οργανισμό με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
Συνήθως περιλαμβάνουν δίαιτα πλούσια σε βιταμίνες, βιολογικά λαχανικά και φρούτα και αποφυγή κατανάλωσης χημικών τοξικών. Επίσης οι ασθενείς ενθαρρύνονται να μάθουν πώς να χαλαρώνουν και να βρίσκουν εσωτερική γαλήνη. Δεν έχει σημασία με ποιο τρόπο μπορεί να γίνει αυτό : με προσευχή, με βαθιά χαλάρωση, με διαλογισμό, με την επαφή με τη φύση, με αγάπη και παρηγοριά από τους αγαπημένους τους... Σημασία έχει ότι αυτές οι ποιότητες, της υγιεινής διατροφής και της γαλήνιας συναισθηματικής ζωής, συνιστούν τις σταθερές της εναλλακτικής αντιμετώπισης του καρκίνου.
Σε τελική ανάλυση, ο καρκίνος εμφανίζεται όταν ο άνθρωπος έχει γίνει ένα σωματικό και ψυχικό ράκος. Ακόμη και όταν –σε σπάνιες περιπτώσεις- κάποιος δεν το αντιλαμβάνεται αυτό. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που εκτέθηκαν σε έντονο στρες και σε τοξικό περιβάλλον για μεγάλο διάστημα και καταφέρνουν να απομονώσουν τα μηνύματα που τους στέλνει το σώμα τους και να πιστεύουν ότι είναι «καλά». Μέχρι , κάποια μέρα, να βρεθεί μια διόγκωση , ένα οποιοδήποτε καρκινικό σύμπτωμα και να αρχίσει ο εφιάλτης. Το κακό είχε όμως είχε ήδη γίνει, το στρες και τα τοξικά χημικά είχαν ήδη συσσωρευτεί στον οργανισμό και το ανοσοποιητικό σύστημα υπολειτουργούσε, εδώ και καιρό. Μερικοί γιατροί πιστεύουν ότι ακόμη και το Aids αναπτύσσεται για παρόμοιους λόγους.
Ο καπνός και οι τροφές που είναι γεμάτες τοξίνες θεωρούνται από τις πιο καρκινογόνες ουσίες. Οι υπέρβαροι αναπτύσσουν πιο συχνά καρκίνο, επειδή ακριβώς καταναλώνουν υπερβολικές τροφές με περισσότερα λιπαρά γεμάτα τοξίνες. Άλλες πιθανές αιτίες καρκινογένεσης , αναφέρονται , κατά κοινή ομολογία, η ακτινοβολία, ο μολυσμένος αέρας, το μολυσμένο νερό, το αλκοόλ, τα ναρκωτικά, οι «οικιακές τοξίνες» , τα βιομηχανικά χημικά και τα ηλεκτρομαγνητικά πεδία.
Αν δεν θέλετε να εμφανίσετε καρκίνο , ή αν θέλετε να απαλλαγείτε από αυτόν, τα πράγματα, από πλευράς εναλλακτικής αντιμετώπισης, είναι μετρημένα κουκιά: πρέπει οπωσδήποτε να μειώσετε δραστικά την πρόσληψη των τοξικών ουσιών και να τονώσετε το ανοσοποιητικό σας σύστημα με φυσικές μεθόδους.
Φυσική διατροφή και άσκηση , μαζί με εξάσκηση στη δύναμη του νου. Η πίστη και μόνο του ασθενή ότι θα θεραπευτεί, βοηθά σημαντικά την αποθεραπεία. Ο πανικός και η απαισιοδοξία μπορούν αντίθετα να αποβούν μοιραίες.
* Η Αριάδνη Γερούκη είναι νομικός, διδάκτωρ Ιστορίας και διδάσκει στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο. Επίσης διδάσκει διαλογισμό και χάθα γιόγκα στην Αρμονική Ζωή Θεσσαλονίκης και είναι σύμβουλος έκδοσης του περιοδικού ‘Yoga world’.
